Lucy op pad!
Vorige zomer ben ik samen met mijn vriend Ralph naar Spanje geweest. Hier hebben we in ruim 2,5 week een roadtrip dwars door noord Spanje gemaakt. We begonnen aan de west kust in het plaatsje San Sebastian. Na een paar dagen te hebben vertoefd in deze prachtige stad zijn we via de Pyreneeën naar het oosten gereden. In Nederland hadden we besloten een huttentocht in de Pyreneeën te gaan lopen, genaamd
“Carros de Foc”.
Waar de naam Carros de Foc (Strijdwagens van Vuur) precies vandaan komt, was ons niet helemaal duidelijk. Het is inmiddels wel een zeer bekende route voor fanatieke wandelaars in de Pyreneeën. De route loopt langs negen berghutten in het “Parc Nacional d'Aigüestortes i Estany de Sant Maurici” over een afstand van zo’n 65 km. Het maakt niet uit bij welke berghut je start omdat de route in een soort ronde loopt. Je komt dus altijd weer uit bij het beginpunt. Let wel op met het reserveren dat sommige hutten minder goed te bereiken zijn vanuit de plek waar je je auto parkeert. Er zijn dan ook 3 hutten vanwaar je de route het beste kan starten. Op www.carrosdefoc.com vind je hier meer informatie over. Het lopen van de route zelf is ook enkel toegestaan met een geldige reservering. Bij de berghut waar je start krijg je dan ook een “stempelpas” wat toegang geeft tot het park. Bij iedere berghut kun je vervolgens een stempel op je pas laten zetten.
Doorgaans heb je 5 dagen nodig om heel de ronde te lopen, ons advies zou minimaal 7 dagen zijn. Sommige etappes zijn namelijk vrij pittig vanwege het klimmen en over een afstand van 10 km kun je al snel 6 uur doen. Mijn vriend en ik hebben een deel van de tocht gelopen en zijn 3 dagen onderweg geweest. Helaas hadden we niet de mogelijkheid om de route helemaal te voltooien maar dat is een mooie reden om ooit nog eens terug te komen want wat is het hier prachtig! De natuur, de rust, de bergmeren en alles eromheen, je raakt tijdens de tocht niet uitgekeken. Daarnaast veranderd het landschap ook telkens wat voor een prettige afwisseling zorgt.
De berghutten zelf zijn allemaal (althans de hutten waar we zelf zijn geweest) super goed uitgerust met heerlijk eten (wat de pot schaft, verwacht geen menu kaart). De cultuur die hier heerst vonden wij prachtig. Iedereen is welkom (uiteraard met reservering) en iedereen wordt dan ook gerespecteerd. Je slaapt met iedereen op 1 grote slaapzaal. Om 22:00 is het hier muisstil zodat iedereen om 06:30 fris aan het ontbijt kan zitten en zich klaar kan maken voor de volgende etappe. Zorg wel dat je voldoende cash geld bij je hebt, in sommige hutten kun je namelijk niet pinnen.
Tips!
Start op tijd met het reserveren van de berghutten en het bepalen van je route. De berghutten zitten vrij snel vol, met name in het hoogseizoen (zomerperiode). Verder zouden wij adviseren om voldoende tijd te nemen om de route te voltooien. Het is trouwens niet noodzakelijk om langs alle berghutten te lopen. Dit zijn opties die tijdens de route worden aangeven en zijn extra etappes om enkel de berghutten (waar je dus ’s nachts niet slaapt) te passeren. Het zorgt uiteraard wel voor een volle stempelkaart . Als je hier dus niet voor kiest dan bedraagt de totale route 55 km omdat je dan de zogenoemde extra berghutten
“Refugi dera Restanca” en “Refugi Pla de La Font” overslaat. (deze zijn terug te vinden op de kaart)